AlIslam164

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
KWARTALNIK MUZUŁMA
İ
SKI
Stowarzyszenie Jedno
Ļ
ci Muzułma
ı
skiej
Nr 1/2006 (164)
1976
1976 - 2006
2006
W NUMERZE:
Ajatullah S.H.M. Fadlallah – wywiad
Tariq Ramadan -
„Wygnanie ku pocz
tkowi”
Tareq Salik –
„
wi
te miasto Qum”
Decyzje prawne Imama Alego (a.s.)
1976
Wygnanie ku pocz
tkowi
człowiek. „GdybyĻ był sam na pustyni i wpadłbyĻ do
studni, do kogo byĻ siħ zwrócił?” On odparł: „Do
Boga.” „Oto wystarczajĢcy dla mnie dowód.” Dziwna
odpowiedŅ, prosta a nawet uproszczona, którĢ
racjonalista bĢdŅ ateista bez wahania potraktowałby
jako potwierdzenie tego w co zawsze wierzył: Ňe „Bóg”
został wymyĻlony jako schronienie dla bezbronnych,
nadzieja dla pozbawionych nadziei.
Z pozoru, tylko z pozoru...
cierpienie i to co
nieznane wydajĢ siħ skłaniaę człowieka do szukania
schronienia i pocieszenia. TakĢ właĻnie logikħ
proponuje nasz rozum kiedy patrzy na istotħ ludzkĢ z
zewnħtrznej strony jej natury. Tradycja Islamu mówi
natomiast coĻ zupełnie przeciwnego: ciħŇkie przejĻcia
w Ňyciu, smutek, na przykład zetkniħcie siħ ze ĻmierciĢ
tych, których kochamy, prowadzi człowieka z
powrotem do jego najbardziej naturalnego stanu, do
jego najbardziej podstawowej tħsknoty. ĺwiadomoĻę
ograniczeı prowadzi go z powrotem do potrzeby tego
co jest powyŇej niego, tego co go przekracza, do
potrzeby sensu i znaczenia. Wzywanie Boga nie jest
pocieszaniem siħ – jest odkryciem na nowo stanu
jakiego pierwotnie Bóg dla nas chciał – do iskierki
pokory i ĻwiadomoĻci kruchoĻci i delikatnoĻci.
Przed twoimi oczami stoi dziecko... Ňycie,
zaleŇnoĻę, kruchoĻę i niewinnoĻę. Byę z Bogiem
znaczy wiedzieę jak utrzymaę ten stan: pokornĢ
akceptacjħ twojej kruchoĻci, zrozumienie twojej
zaleŇnoĻci – powrót do poczĢtku. Tak naprawdħ,
pokusħ jaka pcha nas do dumy stanowi myĻlenie, iŇ
człowiek moŇe odciĢę siħ od swej natury i osiĢgnĢę
całkowitĢ niezaleŇnoĻę aŇ do stopnia, w którym moŇe
zmierzyę siħ ze swym cierpieniem, dobrowolnie i na
własnĢ rħkħ. Duma jest afirmacjĢ zewnħtrznej
niezaleŇnoĻci jakĢ osiĢga człowiek poprzez
utrzymywanie u sedna swej istoty iluzji wolnoĻci.
Pokora oznacza ponowne odkrycie u sedna swej istoty
odwiecznej potrzeby Jego, która pozwala na Ňycie w
całkowitej zewnħtrznej niezaleŇnoĻci.
Wyruszaj!... Powrócisz.
Tariq Ramadan
Prħdzej czy póŅniej nadchodzi dzieı, w którym
jesteĻmy skazani na powrót do poczĢtku. Nawet
najbardziej odległe ĻcieŇki prowadzĢ nas do Ļrodka,
całkowicie w głĢb, ku intymnoĻci, samotnoĻci
pomiħdzy naszym ja a naszym ja – ku miejscu gdzie
jesteĻmy juŇ tylko my i Bóg.
Paulo Coelho wprowadził do swej ksiĢŇki
Alchemik
jednĢ z najbardziej tradycyjnych i głħbokich nauk
Sufizmu (Islamskiego mistycyzmu). Ruszaj, podróŇuj
po Ļwiecie, oglĢdaj, szukaj prawdy i tajemnicy Ňycia –
kaŇda droga doprowadzi ciħ do owego poczucia
poczĢtku: Ļwiatło, tajemnica, ukryte sĢ w miejscu, z
którego wyruszyłeĻ. PodĢŇasz w kierunku nie koıca
drogi lecz jej poczĢtku; wyruszaę znaczy powracaę,
znajdywaę znaczy odkrywaę na nowo.
Wyruszaj!...
Powrócisz.
Pozorny paradoks duchowego
doĻwiadczenia to lekcja uczĢca, iŇ ciĢgły wysiłek,
d
Ň
ihad
, jaki czynimy aby oczyĻcię, kontrolowaę i
wyzwolię nasze serce okazuje siħ byę ostatecznie
pogodzeniem siħ z najgłħbszym poziomem naszego
istnienia (
al-fitra
) – tam gdzie tli siħ iskierka jakĢ Bóg
pierwotnie tchnĢł w nasze serce, tam gdzie nasze
sumienie zlewa siħ z naszym
istnieniem i poddaje siħ pokojowi
(
salam
). Pokój uznania, pokój
poddania siħ (
salam al-islam
) jest, w
swej głħbi, wyzwoleniem.
Bóg jest „Tym, który stworzył
Ļmierę i Ňycie aby was sprawdzię i
zobaczyę którzy z was zachowajĢ siħ
najlepiej”. ĺmierę, Ňycie, doĻwiadczenia, ciħŇkie
przejĻcia, ból, samotnoĻę, jak równieŇ radoĻę i
szczħĻcie, sĢ jednymi z wielu lekcji na drodze do
pojednania. Rany, rozstania, łzy oraz uĻmiechy coĻ
nam „mówiĢ”: jeĻli Ňyjesz w nieĻwiadomoĻci, dotykajĢ
ciħ; z Bogiem, kierujĢ ciħ i prowadzĢ. Gdzie? Ku
czemu? Ku Niemu, ku sobie, blisko Niego w tobie. Oto
najpiħkniejsza a zarazem najtrudniejsza lekcja Islamu:
odnajdujesz Boga jedynie przez ponowne odkrycie
swojej natury, a esencja twej natury jest jedynĢ rzeczĢ
jaka jest w stanie wyzwolię ciħ z jej pozornoĻci...
”Ja” musi wyruszyę w podróŇ by odkryę inne
„ja”: oto jest znaczenie Ňycia. CiħŇkie próby
doprowadzajĢ ciħ nie do twoich granic ale do twojego
poczĢtku, do miejsca gdzie ma swoje korzenie
„potrzeba Jego”. CiħŇkie próby prowadzĢ ciħ wstecz,
czy ci siħ to podoba czy nie, do tego czym jesteĻ, do
esencji, z której On ciħ uformował. Wygnanie
zaprowadzi ciħ do domu.
Pewien człowiek oznajmił kiedyĻ Rabii al-
Adawijji: „Odkryłem tysiĢc dowodów na istnienie
Boga!” a ona zamknħła rozmowħ mówiĢc, iŇ ma tylko
jeden dowód i to jej wystarcza. „Jaki?” – spytał ów
wi
te miasto Qum
Tareq Salik
Wraz z upływem czasu, Qum stało siħ centrum
szyickiego nauczania. Tamtejsze Islamskie Seminaria
(al-Hawzah al-'Ilmija) stały siħ szczególnie popularne
po Islamskiej Rewolucji w Iranie, szczególnie przy
malejĢcej roli seminarium w irackim NadŇafie bħdĢcej
wynikiem działaı reŇimu Saddama Husejna.
Qum to najmniejsza prowincja Iranu. PoczĢtkowo był
to obszar naleŇĢcy do stanu Arak, nastħpnie
przyłĢczony został do Teheranu by w koıcu zostaę
uznanym za niezaleŇnĢ prowincjħ.
Islamskie Seminaria w Qum
W roku 1947 populacja Qum nie przekraczała 150.000,
jednak do czasu Rewolucji Islamskiej w roku 1979
osiĢgnħła liczbħ 400.000. Po rewolucji miasto przeŇyło
gwałtowny rozwój, liczba jego mieszkaıców zbliŇona
jest dzisiaj do miliona osób, z których spora czħĻę to
studenci religijni przyjeŇdŇajĢcy z całego Ļwiata aby
studiowaę w tamtejszym wielkim oĻrodku islamskiej
edukacji pod Ļwiħtym patronatem i w błogosławionej
obecnoĻci Hazrat Fatimy Masumy (A) - siostry Imama
al-Ridy (A).
Miasto Qum znane jest z wielu seminariów i instytutów
oferujĢcych zaawansowane studia religijne. Razem
stanowiĢ one Hawzah (pełna nazwa:
al-Hawzah al-
'Ilmijja
), na którĢ składa siħ obecnie 200 edukacyjnych
i naukowych oĻrodków i organizacji.
Powstanie pierwszej medresy w Qum przypisuje siħ
rodzinie Asz'ari. Kiedy Imam al-Sadiq (A) usłyszał o jej
powstaniu przepowiedział miastu Qum jego przyszłĢ
wielkoĻę. Po Ļmierci Hazrat Fatimy Masumy (A),
szyiccy uczeni zaczħli gromadzię siħ wokół jej ĻwiĢtyni
a miasto zyskało opiniħ centrum wyŇszego nauczania
religijnego. W tym okresie mieszkało tam wielu
uczonych, miħdzy innymi Ahmad Ibn Ishak Asz'ari
Qummi, reprezentant Imama al-Askariego (A),
człowiek który widział Imama al-Mahdiego (A) w jego
niemowlħctwie. Z rozkazu Imama al-Askariego (A),
Ahmad Ibn Iszak zbudował najstarszy dziĻ meczet w
Qum, MasdŇid-e Imam. Prawdopodobnie najwiħkszym
uczonym czwartego wieku w Qum był Szajch Abu
DŇafar Muhammad Ibn Ali Babawaih Qummi, bardziej
znany jako Szajch Saduq (zmarł w roku 381 HidŇry).
Hawzah kontynuowała swój rozwój i w szóstym wieku
HidŇry było tam juŇ dziesiħę aktywnych medres.
W okresie poprzedzajĢcym nadejĻcie Islamu, Qum
zamieszkany był przez Zoroastrian. Miasto zostało
podbite przez muzułmanów pod wodzĢ Abu Musy
Asz'ariego w 23 roku HidŇry i pozostało od tamtego
czasu muzułmaıskie.
W roku 66 HidŇry, po powstaniu Mukhtara (który
szukał zemsty po zamordowaniu Imama Husajna (A) w
Karbali), grupa jego szyickich zwolenników z Bani
Asad wyruszyła z Kufy do Qum i schroniła siħ w
rejonie DŇamkaran.
W roku 83 HidŇry, grupa Arabów naleŇĢcych do
jemeıskiego plemienia Asz'ari osiedliła siħ na tych
terenach i ponownie zaludniła miasto. Od samego
poczĢtku swej islamskiej historii miasto Qum stało siħ
centrum szyizmu w tamtym rejonie; pod koniec
pierwszego islamskiego stulecia w mieĻcie osiedliło siħ
ponad szeĻę tysiħcy szyitów, od 132 roku HidŇry ( a
wiħc od momentu przejħcia władzy przez Abbasydów)
sprzeciwiajĢcych siħ kalifom abbasydzkim.
Safawidzi, którzy rzĢdzili Iranem od 905 do 1135 roku
HidŇry patronowali Hawzah, łoŇyli na jej utrzymanie,
budowali nowe medresy oraz wprowadzali nowe
udogodnienia dla studentów. W tym właĻnie okresie
zbudowano Medresħ Fajdija (bħdĢcĢ dzisiaj centrum
Hawzah) a najwiħkszym wtedy uczonym był Mulla
Sadra Szirazi.
Kiedy w roku 200 HidŇry Imam
al-Rida (A) był w drodze z
Medyny do Churasanu,
przejeŇdŇał przez Qum a dom,
w którym siħ zatrzymał został
póŅniej przekształcony w
madresħ. Rok póŅniej, Hazrat
Fatima Masuma (A) przybyła
do miasta, w którym po krótkiej
chorobie umarła i została pochowana. Jej grób stał siħ
miejscem pielgrzymek szyitów a miasto Qum stało siħ
od tej pory znane jako "
Qum-e-Muqaddas
" (ĺwiħte
Qum).
WielkoĻę Hawzah nie gasła pod panowaniem
KadŇarów, którzy rzĢdzili Iranem miħdzy 1200 a 1339
rokiem HidŇry. W tym czasie Hawzah znajdowała siħ
pod opiekĢ takich uczonych jak Wielki Ajatollah Mirza
Abu al-Qasim Qummi, Wielki Ajatollah Mirza
Muhammad Fajd oraz Wielki Ajatollah Szajch `Abd al-
Karim Ha’iri (zmarł 1335), któremu przypisuje siħ
odnowienie Seminarium i połoŇenie fundamentów pod
jego dzisiejszĢ organizacjħ. UłoŇył on system i
program zajħę oraz egzaminów, ustanowił stypendia
dla studentów a takŇe wprowadził jednorodne stroje
dla uczonych. Pod jego opiekĢ, Hawzah zyskała
miħdzynarodowĢ sławħ dziħki czemu przybyło do niej
3000 nowych studentów. Niektórzy najbardziej znani
jego uczniowie to Wielki Ajatollah Szajch Muhammad
Ali Araki, Wielki Ajatollah Sajjid Muhammad Rida
Gulpajgani oraz Wielki Ajatollah Sajjid Ruhullah
Chomeini. Po Ļmierci Wielkiego Ajatollaha Ha'iriego,
zarzĢdzanie Hawzah przeszło w rħce Wielkiego
Ajatollaha Sajjida Muhammada HudŇdŇata, nastħpnie
pieczħ nad niĢ sprawowali Wielki Ajatollah Sajjid Sadr
al-Din oraz Wielki Ajatollah Sajjid Muhammad Taqi
Chansari.
Hadisy o Qum.
Istnieje wiele tradycji przekazanych przez Imamów (A)
na temat miasta Qum. Oto niektóre z nich:
Imam al-Sadiq (A) spytał `Affƴna Ba
s
riego:
Nastepnie nadeszła era wybitnego uczonego,
Wielkiego Ajatollaha Sajjida Husejna BurudŇerdiego
(zmarł 1380 roku HidŇry), pod okiem którego Hawzah
zyskała nowĢ jakoĻę. Wybudował on obok ĻwiĢtyni
Hazrat Fatimy Masumy (A) wielki meczet zwany
MasdŇid-e A'dam.
„Czy wiesz dlaczego Qum zostało nazwane Qum?”
‘Affan odpowiedział: „Bóg, Prorok (S) i ty macie wiħcej
wiedzy” na co Imam (A) odrzekł:
ی
ی
ی
Po zwyciħstwie Islamskiej Rewolucji w Iranie, znikła
polityczna presja na Hawzah i uczonych religijnych w
zwiĢzku z czym działalnoĻę została rozszerzona. W
chwili obecnej Hawzah nadzoruje Wysoka Rada
Uczonych (
Szura-je 'Ali-je Hawze-je 'Ilmijeh-je Qum
)
nominowana przez NajwyŇszego Przywódcħ oraz
Wielkich Ajatollahów (
marad
Ň
i'
). Studiuje tam ponad
40.000 studentów z 80 krajów Ļwiata.
Qum zostało tak nazwane poniewaŇ ludzie Qum
zgromadzĢ siħ wokół Imama z Domu Proroka (S),
stanĢ pod jego sztandarem, pozostanĢ mu lojalni i
bħdĢ jego pomocnikami.”
Imam al-KaĜim (A) powiedział:
ی
ی
ی
ی
H
ی
ی
ی
:
Inne miejsca w Qum
Muzeum
wi
tyni.
Jest ono dołĢczone do Medresy
Fajdija. MoŇna w nim oglĢdaę stare kopie Koranu,
manuskrypty a takŇe dary jakie przez długie lata
przynosili Hazrat Fatimie Masumie (A) pielgrzymi z
całego Ļwiata.
"Człowiek spoĻród ludu Qum wezwie ludzi do prawdy.
Grupa ludzi dołĢczy do niego jak kawałki metalu do
magnesu. Nie zachwiejĢ nimi silne wiatry. Nie bħdĢ
unikaę walki i bħdĢ czuę strachu; bħdĢ ufaę Allahowi a
[dobry] koniec naleŇy do bogobojnych."
1
Masd
id-e
D
amkaran.
Meczet
ten zbudowany został
w 293 roku HidŇry, w
czasie Mniejszego
Znikniħcia (al-ghajbat
al-Sughra) Imama
Mahdiego (A) i na jego
polecenie.
Imam al-Sadiq (A) powiedział:
ی
ییی
:
W
ی
ی
W
"Niedługo Kufa opróŇni siħ z wiernych a wiedza
wyjdzie z Kufy jak wĢŇ ze swego gniazda. Wtedy
wiedza pojawi siħ w mieĻcie zwanym Qum, stanie siħ
ono oĻrodkiem wiedzy i cnoty. Nikt, nawet kobiety
pozostajĢce w domach, nie bħdzie nieĻwiadomy religii
Boga. Bħdzie to blisko czasu ponownego pojawienia
siħ naszego Qa'ima [Imama Mahdiego]."
2
Musalla-je Quds.
Znajduje siħ w pobliŇu Placu
Safa'ijeh i jest to najwiħkszy meczet przeznaczony do
modlitw piĢtkowych. W chwili obecnej ma trzech
imamów: Ajatollah Ali Meszkini, Ajatollah Ibrahim
Amini oraz Ajatollah DŇawadi Amuli.
wi
tynie dzieci Imamów (A).
Wielu członków
rodziny Ahl al-Bajt (A) wyemigrowało do Iranu po tym
jak Imam al-Rida (A) przeniósł siħ do Churasanu. Po
Ļmierci Imama (A) wielu z nich osiedliło siħ w Qum,
bħdĢcym juŇ w owym czasie centrum szyizmu. Liczbħ
grobów członków rodzin Imamów (Imamzadeh) w
mieĻcie szacuje siħ na 400.
Fotografie: 1. ĺwiĢtynia Hazrat Fatimy Masumy (A), 2. Meczet DŇamkaran.
1
Bihar al-Anwar, tom 60, str.. 216; Tarikh-e Qadim-e Qum, str. 100.
2
Bihar al-Anwar, tom 60, str. 213; Tarikh-e Qadim-e Qum, str. 95.
ی
 Kilka przykładów decyzji prawnych podj
tych przez Przywódc
Wiernych, Imama Alego (a).
ródło: Szajch al-Mufid, „Kitab al-Irszad”
W czasie kalifatu Abu Bakra, pewien człowiek upił siħ winem, Abu Bakr chciał wiħc wymierzyę mu przepisanĢ karħ.
Człowiek ten jednak odwołał siħ od niej, twierdzĢc, iŇ pił wino nie bħdĢc Ļwiadomym, Ňe jest ono zakazane
poniewaŇ mieszkał wĻród osób uwaŇajĢcych je za dozwolone i aŇ do tego czasu nigdy nie słyszał Ňe alkohol został
zabroniony. Abu Bakr nie mógł wydaę werdyktu w tej sprawie wiħc doradzono mu aby zasiħgnĢł opinii Imama Alego,
który doradził aby dwóch muzułmanów wypytało Emigrantów i Ansarów czy którykolwiek z nich wyrecytował temu
człowiekowi wers Koranu zabraniajĢcy picia alkoholu lub przekazał jakiĻ hadis w tym temacie. JeĻli znalazłyby siħ
dwie osoby zaĻwiadczajĢce, iŇ przekazały to temu człowiekowi, powininen on ponieĻę karħ. JeĻli nie, powinien
zostaę puszczony wolno. Abu Bakr zastosował siħ do tego zalecenia, Ļwiadków nie znaleziono, oskarŇonemu
nakazano skruchħ i puszczono go wolno.
W czasie kalifatu Umara, pewien człowiek uwiódł psychicznie chorĢ kobietħ. Po dostarczeniu mu dowodów, Umar
rozkazał wychłostaę jĢ zgodnie z przepisanĢ karĢ. Kiedy prowadzono jĢ obok Przywódcy Wiernych, ten spytał o
powód. Po otrzymaniu odpowiedzi nakazał ludziom zabraę jĢ z powrotem do Umara i spytaę go "CzyŇbyĻ nie
wiedział, iŇ jest to kobieta psychicznie chora a Wysłannik Allaha powiedział, Ňe chorzy psychicznie wyłĢczeni sĢ z
kary? Nie ma ona kontroli nad swym rozumem i duszĢ." Zabrano jĢ do Umara a kiedy ten usłyszał co powiedział
Imam Ali, wycofał swojĢ karħ.
ĺwiadkowie widzieli kobietħ uprawiajĢcĢ seks z mħŇczyznĢ, który nie był jej mħŇem. Umar nakazał jej
ukamienowanie poniewaŇ była ona zamħŇna. Ona oĻwiadczyła: "BoŇe, Ty wiesz Ňe jestem niewinna". Kiedy dotarło
to do Imama Alego, poprosił aby jeszcze raz jĢ przyprowadzię . Powiedziała ona, iŇ wyruszyła z wielbłĢdami po
wodħ ale zanim dotarła na miejsce skoıczył siħ jej zapas wody jaki miała a jej wielbłĢdy nie miały juŇ mleka. Kiedy
była juz bardzo słaba, pewien mħŇczyzna którego wielbłĢdy miały mleko odmówił jej napojenia dopóki mu siħ nie
odda. Kobieta z poczĢtku odmówiła ale kiedy była juŇ niemal umierajĢca, mħŇczyzna odbył z niĢ stosunek wbrew jej
woli. Imam Ali kazał puĻcię ja wolno powołujĢc siħ na wers Koranu, według którego Ňaden czyn nie jest grzechem
jeĻli ktoĻ został do niego zmuszony. Umar wypuĻcił kobietħ.
W czasie kalifatu Imama Alego, poskarŇył siħ mu młody człowiek, którego ojciec wyruszył w podróŇ z pewnymi
ludŅmi majĢc przy sobie sporĢ iloĻę pieniħdzy, jednak z niej nie wrócił. Młody człowiek podejrzewał, Ňe ludzie ci
zabili jego ojca dla pieniħdzy. Oni jednak twierdzili, Ňe jego ojciec umarł ĻmierciĢ naturalnĢ a o Ňadnych pieniĢdzach
nie słyszeli. Imam Ali nakazał natychmiast rozdzielię czterech podejrzanych mħŇczyzn w róŇnych czħĻciach
meczetu aby przesłuchaę ich oddzielnie i znaleŅę sprzecznoĻci w ich zeznaniach. Zadawał im szczegółowe pytania
dotyczĢce okolicznoĻci Ļmierci i pogrzebu a jego sekretarz wszystko zapisywał. Kiedy zebrano juŇ zeznania trzech z
mħŇczyzn były one bardzo rozbieŇne o czym Imam poinformował czwartego z mħŇczyzn. Ten, widzĢc, iŇ nie jest w
stanie oszukaę Imama, przyznał Ňe wszyscy razem zabili owego człowieka, zabrali jego pieniĢdze oraz wskazał
miejsce w którym je ukryli. PieniĢdze zostały zwrócone synowi zamordowanego i został on zapytany przez Imama
co chciałby aby uczyniono z mordercami jego ojca. Ten odpowiedział, iŇ chce aby oszczħdzono im w tym Ňyciu a
osĢdu dokonał Bóg. Imam Ali powstrzymał siħ wiħc od wymierzenia przepisanej kary Ļmierci, wtrĢcił jednak
morderców do wiħzienia.
Pewna kobieta poŇĢdała pewnego młodego mħŇczyznħ, usiłowała go uwieĻę, ten jednak oparł siħ jej. Aby siħ
zemĻcię, wylała białko jajka na swojĢ sukniħ i poszła do Imama Alego aby oskarŇyę młodego człowieka o gwałt.
Pokazała mu sukniħ, twierdzĢc, iŇ plama na niej to nasienie sprawcy. Kiedy przyprowadzono podejrzanego, zaczĢł
płakaę i przysiħgaę, Ňe jest niewinny. Imam nakazał zagotowanie wody i wrzucenie do niej sukni. Po wyjħciu sukni
zebrano z niej resztki jajka a Imam kazał dwóm muzułmanom spróbowaę je i wypluę. Kiedy stwierdzili, iŇ było to
jajko, Imam wypuĻcił młodego człowieka a kobietħ skazał na chłostħ za składanie fałszywych oskarŇeı.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]