Aleksander.Krawczuk-Gajusz.Juliusz.Cezar

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Aleksander Krawczuk


GAJUSZ JULIUSZ CEZAR





Księgozbiór DiGG

2010

Pod wieczór dnia piętnastego marca roku 44 przez wymarłe ulice Rzymu trzech
niewolników niosło lektykę. Zza jej zasłony zwisała bezwładna ręka. Ciało
pięciokrotnego konsula i dyktatora Gajusza Juliusza Cezara wracało do domu.
A oto koleje jego życia:


CZĘŚĆ PIERWSZA
PRÓBY I KLĘSKI


MARIUSZ I SULLA
M
iłości do swej pierwszej żony, Kornelii, omal nie przypłacił Cezar życiem. To
gorące i trwałe uczucie było tym godniejsze uwagi, że poślubił ją jako siedem-
nastoletni chłopak - zawieranie małżeństw w tak młodym wieku było w świecie
starożytnym częste - a sam związek, przygotowany przez rodziny, miał służyć
celom politycznym: chciano ściślej powiązać kilka rodów, kierujących
stronnictwem popularów.
Stronnictwo to powstało przed pół wiekiem, w czasach działalności braci
Grakchów. Początkowo dążyło do pewnych reform, w szczególności do
obdzielenia ziemią państwową bezrolnych. Ale i te umiarkowane plany
wystarczyły, by wywołać gwałtowny opór stronnictwa zachowawczego, czyli
optymatów, mających zawsze przewagę w senacie. Z biegiem lat walka idei
przekształciła się w rywalizację poszczególnych polityków o władzę i osobiste
korzyści. Wielkie hasła stały się przede wszystkim narzędziem propagandy wybor-
czej. Co nie przeszkadzało, że im mniej każda ze stron wierzyła we własny
program, tym bezwzględniej i krwawiej zwalczała jego przeciwników.
Od roku 87 w Italii władali popularzy. Ale od Wschodu padał groźny cień
Lucjusza Korneliusza Sulli. Ten wielki przywódca optymatów, pozornie zupełnie
nie troszcząc się o wydarzenia w stolicy, walczył w Grecji i w Azji Mniejszej
przeciwko wodzom króla Pontu Mitrydatesa, a po zawarciu z nim pokoju zajął się
rabunkiem tamtejszych miast, jakby nie spieszył się z powrotem. Jednakże w Italii
wszyscy zdawali sobie sprawę, że Sulla zjawi się wkrótce, by walczyć o władzę i
pomścić rzeź swych stronników. Dobrze pamiętano krwawe dni roku 87, kiedy to
po wymarszu armii Sulli na Wschód, przeciwko Mitrydatesowi, do Rzymu
wkroczyli przywódcy popularów: Lucjusz Korneliusz Cynna i stary Gajusz
Mariusz - ten sam Mariusz, który swego czasu ukrywał się przed zbirami Sulli po
bagnach i ruinach. Kiedy znowu wojska popularów opanowały miasto, na ulice
wylegli siepacze, polując na wszystkich, którzy w jakikolwiek sposób byli związani
z optymatami i Sullą. Odcięte głowy zamordowanych z triumfem zatykano na
Forum. Zapytywano obecnie, jakaż będzie z kolei pomsta Sulli, jeśli jemu znowu
uda się pokonać popularów i zająć stolicę? Wszyscy w Italii patrzyli z trwogą w
przyszłość. Nad całym kraju zaległa duszna atmosfera lęku i oczekiwania na burzę
wojny domowej.
Wówczas to właśnie Cezar, ledwie wyrosły z lat chłopięcych, stał się formalnie
głową rodziny. Wiadomo, że urodził się dnia dwunastego lipca - miesiąc ten zwał
się wówczas Quinctilis, w kilkadziesiąt jednak lat później miał otrzymać nazwę
Iulius, właśnie dla upamiętnienia faktu urodzin Cezara - roku natomiast nie da się
ustalić z całą pewnością: mógł to być, według naszej rachuby, 102 lub 100 p.n.e.
Miał lat najwyżej 16, kiedy zmarł jego ojciec. Ten, choć pochodził z jednego z
[ Pobierz całość w formacie PDF ]