Albatros B.I 1913

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
//-->NIEMCYTechnika lotniczaBROŃ1913Samolot rozpoznawczyAlbatros B.IDane taktyczno-techniczne Albatros B.lTyp:samolot rozpoznawczy.Producent:Albatros Flugzeug Werke.Data oblotu:1913.Konstrukcja:dwupłatowiec o konstrukcji drewnia-nej, kabiny odkryte, podwozie klasyczne stałe.Rozpiętość:14,48 m.Długość:8,57 m.Wyso-kość:3,15 m.Powierzchnia skrzydeł:43,00 m2.Masa własna:747 kg.Masa startowa:1080 kg.Napęd:silnik Mercedes D.I o mocy 100 KM (75kW).Prędkość maksymalna:105 km/h.Pręd-kość wznoszenia:1,33 m/s.Pułap operacyjny:3000 m.Zasięg:650 km.Uzbrojenie:brak.Zało-ga:2 osoby (pilot i obserwator). Użytkownicy:Niemcy, Austro-Węgry, Bułgaria, Holandia, Polska,Turcja.Dane taktyczno-techniczne Phöenix B.I seria 24Typ:samolot rozpoznawczy.Producent:Phöenix.Konstrukcja:dwupłatowiec o konstrukcji drewnianej, kabinyodkryte, podwozie klasyczne stałe.Rozpiętość:13,40 m.Długość:8,56 m.Wysokość:3,33 m.Powierzchnia skrzy-deł:42,00 m2.Masa własna:834 kg. Masa użyteczna: 442 kg.Masa startowa:1276 kg.Napęd:silnik Mercedes D.I omocy 100 KM (75 kW), Hiero o mocy 80 KM (59 kW), Hiero o mocy 145 KM (107 kW).Prędkość maksymalna:110km/h.Prędkość wznoszenia:1,33 m/s. Czas wznoszenia na 1000 m: 13' 25".Pułap operacyjny:3000 m.Zasięg:650km.Uzbrojenie:brak.Załoga:2 osoby (pilot i obserwator). Użytkownicy: Niemcy, Austro-Węgry, Bułgaria, Holandia,Polska, Turcja.2Samolot Albatros B.I zostałzbudowany i oblatany w firmie Alba-tros Flugzeug Werke G.m.b.H w1913 r. Produkowany był równieżna prawach licencyjnych w au-striackiej wytwórni Phöenix jakoPhöenix B.I lub Knoller-Albatros B.Iw seriach: 21, 22, 23, 24.Silnym czynnikiem stymulu-jącym rozwój lotnictwa w Niem-czech przed I wojną światową byłaustanowiona w1912roku NationaleFlugspende - Narodowa Składka naRozwój Lotnictwa. Z zebranychpieniędzy fundowano nagrody zadługotrwałość, odległość i wysokośćlotu, które były impulsem dla firmlotniczych do konstruowania wy-trzymałych i solidnych samolotów,mogących przenosić znaczne ła-dunki na duże odległości. Dziękitemu w momencie wybuchu wojnylotnictwo niemieckie dysponowałowieloma typami wielozadaniowychsamolotów, na których do połowy1915 roku spoczywał główny ciężarwalk lotniczych. Dwoma najbardziejznanymi i najliczniej budowanymitypami byłyAlbatrosy B.IiB.ll.O istnieniu samolotówAl-batros DD(Doppeldecker - dwu-płat) poinformowała niemiecka pra-sa lotnicza w 1913 roku. Opraco-wano dwa warianty - z dwu- i trój-przęsłową komorą płatów. Wersjaze skrzydłami trójprzęsłowy miotrzymała później oznaczenieAlba-tros B.l,a z dwuprzęsłowymi -Al-batros B.ll.Na krótko przed wybu-chem wojny dwupłaty Albatrosadały pokaz swoich doskonałychosiągów,ustanawiając rekordyprędkości wznoszenia z pełnym ła-dunkiem (B.l osiągnął wysokość800 m w 7,5 minuty). Wzięły teżudział w lotach długodystansowychRallye de Monaco i Prinz HeinrichFlug.Albatros DD był w momen-cie pojawienia się bardzo nowocze-sną konstrukcją. Jego głównymitwórcami byli dwaj doświadczenipiloci i znakomici inżynierowie -główny konstruktor zakładów Alba-tros Robert Thelen i pilot do-świadczalny Hellmuth Hirth. Klu-czem do sukcesu był kadłub o no-watorskiej półskorupowej konstruk-cji z drewnianą kratownicą pozba-wioną usztywniających cięgien sta-lowych i przenoszącym obciążeniapokryciem sklejkowym - dzieło inży-niera Hugo Grohmanna. Strukturataka była lekka i wytrzymała, a brak cięgien znacznie zmniejszał pracochłonność, obniżając koszt i skracając czas pro-dukcji. Środkowa część kadłuba była usztywniona stalową kratownicą, z którą połączone byty golenie podwozia i pira-midka, do której mocowany był górny płat. Konstruktorem skrzydeł był inżynier Ernst Heinkel.3Albatrosy B.l były produkowanew dwóch odmianach różniących siędługością kadłuba. Samoloty o dłuż-szych kadłubach były szczególnie popu-larne w lotnictwie Austro-Węgier. Eg-zemplarze pierwszych serii produk-cyjnych miały usterzenie o malej po-wierzchni, z zaokrąglonymi steramikierunku i wysokości, co powodowało,że samoloty były w locie ciężkie naogon i miały problemy ze statecznościąpodłużną. Początkowo z problemem ciężkości na ogon radzono sobie instalując sprężynę między kolumną wolantu afotelem pilota, która pomagała utrzymać wolant w neutralnej pozycji. Nie było to jednak właściwe wyjście z sytuacji. Osta-tecznie problem rozwiązano projektując nowe usterzenie o większej powierzchni, z trójkątnymi sterami.Nową konstrukcją zainteresowała się armia i na przełomie lat 1913/14 wyprodukowano w Niemczech i na licencjiw austriackiej wytwórni Phoenix kilkadziesiąt Albatrosów L.1 jako samolot cywilny oraz wojskowy (z oznaczeniem B.I).Albatrosy produkowano w wersji jedno- i dwusterowej. Samoloty w wersji dwusterowej używane były w szkołach lotni-czych, a w wersji jednosterowej (w których pilot zajmował tylną kabinę) służyły jako maszyny rozpoznawcze na froncie dopołowy 1915 roku. W tej roli nie sprawdzały się zbyt dobrze, ponieważ obserwator, zajmujący przednią kabinę, miał polewidzenia mocno ograniczone przez dolne skrzydła. Standardowo nie przenosiły uzbrojenia, później w warunkach polo-wych montowano w nich wyrzutniki bombowe i karabiny maszynowe do obrony przed myśliwcami nieprzyjaciela. W poło-wie 1915 roku ich miejsce w jednostkach bojowych zaczęły zajmować Albatrosy C.l, projektowane od podstaw jako samo-loty rozpoznawczo-bombowe. Miały one kabinę pilota z przodu, a obserwatora z tyłu, z karabinem maszynowym umiesz-czonym na obrotnicy. Wycofane z frontu egzemplarze zostały przebudowane w czasie remontów na dwustery i przekaza-ne do szkół lotniczych.L.1 był niemal całkowicie drewnianąkonstrukcją w układzie dwupłata o dłuż-szych górnych skrzydłach, wyposażoną wsilnik ciągnący oraz stale podwozie z płoząogonową. Zasadniczym źródłem napędu byłtłokowy silnik rzędowy Mercedes D.I lubD.II, którego cylindry wystawały poza obryskadłuba, a rura wydechowa była wyprowa-dzona po prawej stronie jako niemal piono-wy komin w kształcie „koziego rogu". Nadsilnikiem zainstalowano chłodnicę, za którąumieszczono opadowy zbiornik paliwa.L.1 wszedł do produkcji w zmodyfi-kowanej postaci, z umieszczonymi po bo-kach kadłuba chłodnicami z regulacją przepływu powietrza oraz wyższym i zdecydowanie bardziej kanciastym obrysemusterzenia pionowego, zawierającym teraz zamiast zastrzałów statecznik pionowy. W chwili wybuchu l wojny światowejniewielka liczba samolotów znajdowała się w służbie armii, gdzie nosiła oznaczenie B.l jako pierwsza konstrukcja Alba-trosa w kategorii B - nieuzbrojonych maszyn dwumiejscowych z pilotem w tylnej kabinie. Do dalszej produkcji skierowanostandardowy model w układzie trzykomorowego dwupłata, który zapewniał większą sztywność maszynom wojskowym.Na samolotach Albatros B.I latali rów-nież Polacy, lotnicy w służbie Monarchii Austro-Węgierskiej. Od maja 1915 roku loty bojowe weFlik 12 na froncie włoskim wykonywał obserwa-tor, Adam Sapieha. 7 października 1915 r. lecącna samolocie Albatros B.I nr 24.08 z pilotem,plutonowym Friedrichem Hefty, został ciężkoraniony odłamkiem szrapnela w rękę. W 1916 r.we Flik 14 wykonywał loty bojowe obserwatorKazimierz Schmidt. 12.08.1916 r. w trakcie loturozpoznawczego samolot Albatros B-I nr 24.53,z obserwatorem K. Schmidtem, została zaata-kowana przez rosyjski dwumiejscowy samolot.Kazimierz Schmidt ostrzelał samolot przeciwni-ka, prawdopodobnie trafiony w zbiornik paliwastanął w płomieniach i runął pionowo w dół. Od kwietnia do grudnia 1915 r. we Flik 5 latał pilot Karol Kulik. Od lipca 1915r. we Flik 1 latał jako obserwator, późniejszy as myśliwski, Godwin Brumowski. Lecąc na samolocie Knoller-Albatros B.I,który pilotował Jindra, odniósł 2 zwycięstwa podczas niespodziewanego ataku na defiladę, która odbywała się przed ca-rem w Chocimiu.W Polsce używano 5 samolotów Albatros B.I. Wszystkie były zdobyczą wojenną. Dwa pochodziły z hali Zeppelinana Winiarach, a trzy Phöenix B.I z lotniska Rakowice. Do lotu dopuszczono trzy samoloty. Używane były krótko w SzkolePilotów w Krakowie i w 1 Eskadrylli Lotniczej również w Krakowie. Ostatni samolot z nr 61997 został skasowany w Skład-nicy Lotniczej Ławica 3 września 1921 roku.4 [ Pobierz całość w formacie PDF ]