American heart association

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Najważniejsze elementy
Wytycznych
2010
Resuscytacji Krążeniowo-
Oddechowej oraz Doraźnego
Postępowania w Zaburzeniach
Krążenia opublikowanych przez
American Heart Association
Spis treści
Główne zagadnienia dotyczące
wszystkich ratowników
1
RKO osoby dorosłej dla ratownika niezawodowego 3
Podstawowe zabiegi resuscytacyjne BLS dla
pracowników ochrony zdrowia
5
Elektroterapia
9
Techniki i urządzenia wykorzystywane w RKO 12
Zaawansowane zabiegi
resuscytacyjne u osób dorosłych
13
Ostre zespoły wieńcowe
17
Udar
18
Podstawowe zabiegi resuscytacyjne u dzieci 18
Zaawansowane zabiegi resuscytacyjne
u dzieci
20
Resuscytacja noworodka
22
Kwestie etyczne
24
Edukacja, wdrażanie i zespoły
25
Pierwsza pomoc
26
Podsumowanie
28
Redaktor
Mary Fran Hazinski, RN, MSN
Redaktorzy pomocniczy
Leon Chameides, MD
Robin Hemphill, MD, MPH
Ricardo A. Samson, MD
Stephen M. Schexnayder, MD
Elizabeth Sinz, MD
Uczestnik
Brenda Schoolfield
Przewodniczący i współprzewodniczący grupy
piszącej wytyczne
Michael R. Sayre, MD
Marc D. Berg, MD
Robert A. Berg, MD
Farhan Bhanji, MD
John E. Billi, MD
Clifton W. Callaway, MD, PhD
Diana M. Cave, RN, MSN, CEN
Brett Cucchiara, MD
Jeffrey D. Ferguson, MD, NREMT-P
Robert W. Hickey, MD
Edward C. Jauch, MD, MS
John Kattwinkel, MD
Monica E. Kleinman, MD
Peter J. Kudenchuk, MD
Mark S. Link, MD
Laurie J. Morrison, MD, MSc
Robert W. Neumar, MD, PhD
Robert E. O’Connor, MD, MPH
Mary Ann Peberdy, MD
Jeffrey M. Perlman, MB, ChB
Thomas D. Rea, MD, MPH
Michael Shuster, MD
Andrew H. Travers, MD, MSc
Terry L. Vanden Hoek, MD
© 2010 American Heart Association
GŁÓWNE ZAGADNIENIA
zebrano kluczowe zagadnienia oraz zmiany wprowadzone
w opublikowanych przez American Heart Association
(AHA) Wytycznych 2010 Resuscytacji Krążeniowo-Oddechowej
oraz Doraźnego Postępowania w Zaburzeniach Krążenia.
Opracowano je dla osób wykonujących resuscytację oraz
instruktorów AHA w celu zwrócenia uwagi na te wyniki badań
naukowych i zalecenia, które są najbardziej istotne lub kontrowersyjne
bądź spowodują wprowadzenie zmian do praktyki resuscytacji i
szkolenia w tym zakresie. Dodatkowo zawarto tu uzasadnienie
opisanych zaleceń.
Ze względu na fakt, że niniejsza publikacja stanowi jedynie
podsumowanie, nie zawiera ona odniesień do opublikowanych
wyników badań, stanowiących podstawę sformułowania wskazań,
ani nie wymienia klas zaleceń lub poziomów dowodowych.
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji i odniesień
do piśmiennictwa zaleca się zapoznanie z Wytycznymi AHA
2010 Resuscytacji Krążeniowo-Oddechowej oraz Doraźnego
Postępowania w Zaburzeniach Krążenia, łącznie z zawartym
tam Streszczeniem wykonawczym,
1
opublikowanych online w
periodyku
Circulation
w październiku 2010 r., oraz do sięgnięcia
po szczegółowe podsumowanie wyników badań naukowych
dotyczących resuscytacji, zawartych w dokumencie 2010
International Consensus on CPR and ECC Science with Treatment
Recommendations, opublikowanym równocześnie w periodykach
Circulation
2
oraz
Resuscitation.
3
GŁÓWNE ZAGADNIENIA DOTYCZĄCE
WSZYSTKICH RATOWNIKÓW
W tym rozdziale podsumowano główne kwestie zawarte w Wytycznych
AHA 2010 Resuscytacji Krążeniowo-Oddechowej oraz Doraźnego
Postępowania w Zaburzeniach Krążenia, dotyczące przede wszystkim
podstawowych zabiegów resuscytacyjnych (Basic Life Support, BLS),
istotne dla wszystkich ratowników, w równym stopniu pracowników
ochrony zdrowia, jak i ratowników niezawodowych. Wytyczne AHA 2005
Resuscytacji Krążeniowo-Oddechowej oraz Doraźnego Postępowania w
Zaburzeniach Krążenia podkreślały znaczenie wysokiej jakości uciskania
klatki piersiowej (uciskanie w odpowiednim tempie i na odpowiednią
głębokość, umożliwienie całkowitego rozprężenia klatki piersiowej po
każdym uciśnięciu oraz minimalizowanie przerw w uciskaniu klatki
piersiowej). Badania opublikowane do roku 2005 i później wskazują, że:
(1) jakość uciskania klatki piersiowej w dalszym ciągu wymaga poprawy,
choć zastosowanie Wytycznych AHA 2005 Resuscytacji Krążeniowo-
Oddechowej oraz Doraźnego Postępowania w Zaburzeniach Krążenia
zapewniło wyższą jakość zabiegów resuscytacyjnych oraz wyższy
poziom przeżywalności; (2) istnieje znaczna różnica w poziomie
przeżywalności po zatrzymaniu krążenia pomiędzy różnymi systemami
udzielania pomocy lekarskiej w przypadkach nagłych (Emergency
Medical Service, EMS); oraz (3) większości poszkodowanym z NZK
w warunkach pozaszpitalnych nie jest udzielana pomoc w postaci
resuscytacji krążeniowo-oddechowej przez przypadkowych świadków
zdarzenia. Tych kwestii dotyczą zmiany zalecone w Wytycznych
AHA 2010 Resuscytacji Krążeniowo-Oddechowej oraz Doraźnego
Postępowania w Zaburzeniach Krążenia. Zawarto w nich także zalecenia
dotyczące osiągania lepszych wyników resuscytacji poprzez położenie
nacisku na opiekę po NZK.
Minęło już 50 lat od chwili opublikowania pierwszego artykułu
medycznego dokumentującego przeżycie dzięki zastosowaniu
uciskania klatki piersiowej w przypadku nagłego zatrzymania
krążenia (NZK),
4
a eksperci w dziedzinie resuscytacji z jeszcze
większym poświęceniem badają możliwości ograniczenia odsetka
zgonów i inwalidztwa w następstwie chorób krążenia i udarów.
Przypadkowi świadkowie, osoby reagujące na zaobserwowany
wypadek oraz pracownicy ochrony zdrowia odgrywają kluczowe
role w przeprowadzaniu resuscytacji krążeniowo-oddechowej
poszkodowanych z NZK. Dodatkowo doświadczeni ratownicy są w
stanie zapewnić doskonałą opiekę w czasie oraz po NZK.
Dalszy nacisk na wysoką jakość resuscytacji
krążeniowo-oddechowej
Wytyczne AHA 2010 Resuscytacji Krążeniowo-Oddechowej oraz
Doraźnego Postępowania w Zaburzeniach Krążenia raz jeszcze
podkreślają konieczność zapewnienia wysokiej jakości resuscytacji
krążeniowo-oddechowej, obejmującej:
•
Tempo uciśnięć wynoszące co najmniej 100/min
(zmiana z „około” 100/min)
•
Głębokość uciśnięć wynoszącą co najmniej 5 cm u osób dorosłych
oraz co najmniej jedną trzecią przednio-tylnego wymiaru klatki
piersiowej w przypadku niemowląt i dzieci (około 4 cm u niemowląt
oraz 5 cm u dzieci). Należy zwrócić uwagę, że nie jest już stosowane
podawanie zakresu głębokości w przypadku osób dorosłych,
wynoszącego od 4 cm do 5 cm, oraz że bezwzględna głębokość
określona dla dzieci i niemowląt jest większa, niż to było we
wcześniejszych wersjach Wytycznych AHA Resuscytacji Krążeniowo-
Oddechowej oraz Doraźnego Postępowania w Zaburzeniach Krążenia.
Wytyczne AHA 2010 Resuscytacji Krążeniowo-Oddechowej oraz
Doraźnego Postępowania w Zaburzeniach Krążenia oparte są
na międzynarodowym procesie oceny danych naukowych, w
którym uczestniczą setki naukowców z całego świata zajmujących
się problematyką resuscytacji oraz eksperci, którzy poddali
ocenie, omówili i przedyskutowali tysiące publikacji na ten temat.
Informacje na temat procesu oceny danych naukowych w roku 2010
przedstawiono w Ramce nr 1.
RAMKA 1
Proces oceny danych naukowych
Wytyczne AHA 2010 Resuscytacji Krążeniowo-Oddechowej oraz Doraźnego Postępowania w Zaburzeniach Krążenia oparte są na
szerokim przeglądzie literatury dotyczącej resuscytacji oraz wielu debatach i dyskusjach prowadzonych przez międzynarodowych
ekspertów w dziedzinie resuscytacji oraz członków komitetów i podkomitetów AHA ECC. Jednoczesna publikacja 2010 ILCOR
International Consensus on Science With Treatment Recommendations w periodykach
Circulation
2
i
Resuscitation
3
przyniosła
podsumowanie uzgodnień międzynarodowych zawierających interpretację dziesiątków tysięcy prac nad zagadnieniami resuscytacji.
W tym zrealizowanym do roku 2010 procesie oceny danych międzynarodowych wzięło udział 356 ekspertów w dziedzinie resuscytacji
z 29 krajów, którzy analizowali, omawiali dane i dyskutowali na temat badań dotyczących resuscytacji podczas spotkań osobistych,
połączeń konferencyjnych oraz sesji internetowych (webinaria) w okresie 36 miesięcy, obejmującym także konferencję 2010 International
Consensus Conference on CPR and ECC Science With Treatment Recommendations, która odbyła się w Dallas w Teksasie na początku
2010 roku. Eksperci dokonali 411 przeglądów danych naukowych w obrębie 277 tematów dotyczących resuscytacji i doraźnego
postępowania w zaburzeniach krążenia. Proces ten obejmował strukturalną ocenę danych naukowych, ich analizę i katalogowanie
literatury. Obejmował także rygorystyczne ujawnianie i zarządzanie potencjalnymi przypadkami konfliktu interesów. Wytyczne AHA 2010
Resuscytacji Krążeniowo-Oddechowej oraz Doraźnego Postępowania w Zaburzeniach Krążenia
1
zawierają zalecenia ekspertów w
zakresie stosowania międzynarodowego konsensusu dotyczącego danych naukowych oraz zalecenia dotyczące terapii (International
Consensus on CPR and ECC Science With Treatment Recommendations) z uwzględnieniem skuteczności, łatwości nauczania i
stosowania oraz czynników związanych z lokalnymi systemami.
Najważniejsze elementy Wytycznych 2010 Resuscytacji Krążeniowo-Oddechowej oraz Doraźnego
Postępowania w Zaburzeniach Krążenia opublikowanych przez AHA
4
GŁÓWNE ZAGADNIENIA
W
niniejszej publikacji „Najważniejsze elementy wytycznych”
1
 LAY RESCUER ADULT CPR
•
Umożliwienie całkowitego rozprężenia klatki piersiowej po każdym
uciśnięciu
•
Minimalizowanie przerw w uciskaniu klatki piersiowej
•
Unikanie nadmiernej wentylacji
Nie wprowadzono zmiany w zakresie zaleceń dotyczących stosunku
uciśnięć klatki piersiowej do oddechów, wynoszącego 30:2 w przypadku
pojedynczego ratownika wykonującego resuscytację osoby dorosłej,
dziecka lub niemowlęcia (z wyjątkiem noworodków). Wytyczne
AHA 2010 Resuscytacji Krążeniowo-Oddechowej oraz Doraźnego
Postępowania w Zaburzeniach Krążenia w dalszym ciągu zawierają
zalecenia, aby oddechy ratunkowe były wykonywane w tempie
około 1 na sekundę. Po zastosowaniu zaawansowanych zabiegów
resuscytacyjnych uciskanie klatki piersiowej może być wykonywane w
sposób ciągły (z częstotliwością wynoszącą co najmniej 100 uciśnięć
na minutę) bez przerw na wentylację. W takim wypadku oddechy
ratunkowe mogą być wykonywane z częstotliwością jednego oddechu
na 6–8 sekund (około 8–10 oddechów na minutę). Należy unikać
nadmiernej wentylacji.
wentylacji powinno być minimalne (tj. obejmować będzie wyłącznie
czas konieczny do wykonania pierwszego cyklu 30 uciśnięć klatki
piersiowej, czyli około 18 sekund; w przypadku współdziałania 2
ratowników w resuscytacji niemowlęcia lub dziecka opóźnienie to będzie
jeszcze krótsze).
Większości poszkodowanym, u których wystąpiło NZK w warunkach
pozaszpitalnych, przypadkowi świadkowie nie udzielają pomocy w
postaci resuscytacji krążeniowo-oddechowej. Prawdopodobnie powodem
tego jest wiele czynników, lecz jednym z nich może być konieczność
zastosowania sekwencji A-B-C, rozpoczynającej się od procedury,
którą ratownicy uznają za najtrudniejszą, czyli udrożnienia dróg
oddechowych i wykonania oddechów ratunkowych. Rozpoczęcie od
procedury uciskania klatki piersiowej może zachęcić większą liczbę
potencjalnych ratowników do podjęcia resuscytacji krążeniowo-
oddechowej.
Podstawowe zabiegi resuscytacyjne są zwykle opisywane jako
kolejno wykonywane działania (sekwencja). Jest to prawdą w
przypadku ratownika działającego w pojedynkę. Jednakże większość
pracowników ochrony zdrowia pracuje w zespołach, a członkowie
takich zespołów zwykle wykonują poszczególne zabiegi BLS w tym
samym czasie. Na przykład jeden ratownik niezwłocznie rozpoczyna
uciskanie klatki piersiowej, podczas gdy drugi przygotowuje się do
użycia automatycznego defibrylatora zewnętrznego (Automated
External Defibrillator, AED) i wzywa pomoc, a trzeci udrażnia drogi
oddechowe i wykonuje wentylację.
Pracowników ochrony zdrowia zachęca się ponownie do
dostosowywania zabiegów ratunkowych do najbardziej
prawdopodobnej przyczyny NZK. Na przykład, jeśli działający w
pojedynkę pracownik ochrony zdrowia jest świadkiem nagłego
pogorszenia się stanu poszkodowanego, może zakładać, że
u poszkodowanego wystąpiło zatrzymanie krążenia z rytmem
wymagającym defibrylacji i w takiej sytuacji powinien niezwłocznie
wezwać pogotowie ratunkowe, zabrać AED i powrócić do
poszkodowanego w celu rozpoczęcia RKO i zastosowania AED.
Natomiast w przypadku poszkodowanego z zatrzymaniem krążenia
związanym z asfiksją, np. przy utonięciu, priorytet będzie miało
rozpoczęcie uciskania klatki piersiowej z wykonywaniem oddechów
ratunkowych i kontynuowania tego działania przez około 5 cykli (około
2 minuty) przed wezwaniem pogotowia ratunkowego.
Dwoma nowymi częściami Wytycznych AHA 2010 Resuscytacji
Krążeniowo-Oddechowej oraz Doraźnego Postępowania w
Zaburzeniach Krążenia są „Opieka po nagłym zatrzymaniu krążenia”
oraz „Edukacja, wdrażanie i zespoły”. Istotne znaczenie opieki po
NZK zostało podkreślone poprzez dodanie nowego, piątego ogniwa
do zaproponowanego przez AHA łańcucha przeżycia dorosłych po
udzieleniu doraźnej pomocy w zaburzeniach krążenia (patrz Ilustracja 1).
W rozdziałach „Opieka po nagłym zatrzymaniu krążenia” oraz
„Edukacja, wdrażanie i zespoły” zamieszczono podsumowanie
kluczowych zaleceń zawartych w tych nowych częściach.
Zmiana ze schematu A-B-C na C-A-B
Wytyczne AHA 2010 Resuscytacji Krążeniowo-Oddechowej oraz
Doraźnego Postępowania w Zaburzeniach Krążenia zalecają zmianę
kolejności podstawowych zabiegów resuscytacyjnych (BLS) ze
schematu A-B-C (Airway, Breathing, Chest compressions — Drogi
oddechowe, Oddech, Uciskanie klatki piersiowej) na C-A-B (Chest
compressions, Airway, Breathing — Uciskanie klatki piersiowej, Drogi
oddechowe, Oddech) w przypadku osób dorosłych, dzieci i niemowląt (z
wyłączeniem noworodków; patrz rozdział „Resuscytacja noworodków”). Ta
fundamentalna zmiana sekwencji RKO wymaga powtórnej edukacji każdej
osoby, która kiedykolwiek uczyła się udzielania pierwszej pomocy. Jednak
autorzy Wytycznych AHA 2010 Resuscytacji Krążeniowo-Oddechowej oraz
Doraźnego Postępowania w Zaburzeniach Krążenia i eksperci zgodnie
deklarują, że korzyści osiągnięte dzięki tej zmianie uzasadniają dodatkowy
wysiłek włożony w szkolenie.
Powód:
Znaczna większość przypadków nagłego zatrzymania
krążenia (NZK) występuje u osób dorosłych, a najwyższy poziom
przeżywalności po zatrzymaniu krążenia stwierdza się w przypadku
pacjentów w każdym wieku, u których wystąpiło NZK oraz początkowy
rytm migotania komór (Ventricular Fibrillation, VF) lub częstoskurcz
komorowy (Ventricular Tachycardia, VT) bez tętna w obecności
świadków. W przypadku takich pacjentów krytycznymi elementami
podstawowych zabiegów resuscytacyjnych (BLS) są: uciskanie klatki
piersiowej oraz wczesna defibrylacja. W przypadku sekwencji A-B-C
uciskanie klatki piersiowej ulega często opóźnieniu, ponieważ ratownik
udrażnia drogi oddechowe, aby przeprowadzić sztuczne oddychanie
metodą usta-usta, rozpakowuje ustnik lub gromadzi i instaluje sprzęt
do wentylacji. Dzięki zmianie kolejności zabiegów na C-A-B uciskanie
klatki piersiowej zostanie podjęte wcześniej, a opóźnienie zastosowania
Ilustracja 1
Łańcuch przeżycia dorosłych po udzieleniu doraźnej pomocy
w zaburzeniach krążenia opracowany przez AHA
Poszczególnymi ogniwami w nowym łańcuchu przeżycia dorosłych
po udzieleniu doraźnej pomocy w zaburzeniach
krążenia opracowanym przez AHA są:
1.
Niezwłoczne rozpoznanie zatrzymania
krążenia oraz wezwanie pogotowia
ratunkowego
2. Wczesna RKO ze zwróceniem szczególnej
uwagi na uciskanie klatki piersiowej
3. Szybka deibrylacja
4. Skuteczne zaawansowane zabiegi resuscytacyjne
5. Zintegrowana opieka poresuscytacyjna
3
American Heart Association
GŁÓWNE ZAGADNIENIA
2
 RKO OSOBY DOROSŁEJ DLA RATOWNIKA NIEZAWODOWEGO
HEALTH CARE PROVIDER BLS
RKO OSOBY DOROSŁEJ DLA
RATOWNIKA NIEZAWODOWEGO
Ilustracja 2
Uproszczony algorytm podstawowych zabiegów
resuscytacyjnych BLS u osób dorosłych
Podsumowanie kluczowych zagadnień
i głównych zmian
Uproszczony algorytm podstawowych
zabiegów resuscytacyjnych u osób dorosłych
Brak reakcji,
brak oddechu lub
oddech nieprawidłowy
(jedynie łapanie powietrza)
Kluczowe zagadnienia oraz główne zmiany w Wytycznych AHA 2010
Resuscytacji Krążeniowo-Oddechowej oraz Doraźnego Postępowania w
Zaburzeniach Krążenia dotyczące zaleceń dla ratownika niezawodowego
przeprowadzającego RKO osoby dorosłej:
•
Opracowano uproszczony algorytm BLS dorosłych (Ilustracja 2).
•
Uszczegółowienie zaleceń dla niezwłocznego rozpoznania i
wezwania pogotowia ratunkowego w oparciu o oznaki braku reakcji
poszkodowanego oraz rozpoczęcia RKO, jeśli poszkodowany nie reaguje
i nie oddycha lub oddycha nieprawidłowo (tj. jedynie łapie powietrze).
•
Z algorytmu usunięto element „Wzrokiem, słuchem i dotykiem poszukaj
prawidłowego oddechu”.
•
W dalszym ciągu kładzie się nacisk na wysoką jakość RKO (uciskanie
klatki piersiowej w odpowiednim tempie i na odpowiednią głębokość,
umożliwienie całkowitego rozprężenia klatki piersiowej po każdym
uciśnięciu, minimalizowanie przerw w uciskaniu klatki piersiowej i
unikanie nadmiernej wentylacji).
•
Wprowadzono zmianę zalecanej kolejności zabiegów dla ratownika
działającego w pojedynkę: rozpoczęcie uciskania klatki piersiowej przed
rozpoczęciem oddechów ratunkowych (C-A-B zamiast A-B-C). Ratownik
działający w pojedynkę powinien rozpoczynać RKO od 30 uciśnięć klatki
piersiowej, zamiast od 2 oddechów ratunkowych, aby zminimalizować
opóźnienie zastosowania uciskania klatki piersiowej.
•
Tempo uciśnięć powinno wynosić co najmniej 100 uciśnięć na minutę
(zamiast wcześniej zalecanych „około” 100/min).
•
Głębokość uciśnięć w przypadku osób dorosłych została zmieniona z
zakresu od 4 cm do 5 cm na co najmniej 5 cm.
Wezwa
pogotowie
ratunkowe
Przygotowa
de
brylator
Rozpocz
RKO
Sprawdzi
czynno
serca/zastosowa
wyładowanie, je
li
jest wskazane
Powtarza
co 2
minuty
© 2010 American Heart Association
ratunkowe, uciskanie klatki piersiowej i oddechy powinny być wykonywane
w stosunku 30 uciśnięć na 2 oddechy. Ratownik powinien kontynuować
RKO do chwili dostarczenia i uruchomienia AED lub przybycia ratowników
medycznych, którzy przejmą opiekę nad poszkodowanym.
Zmiany te mają na celu uproszczenie szkolenia ratowników niezawodowych
oraz podkreślenie znaczenia jak najwcześniejszego rozpoczęcia uciskania
klatki piersiowej w przypadku poszkodowanych z NZK. Więcej informacji
na temat tych zmian przedstawiono poniżej.
Uwaga:
W poniższych
tematach zmiany lub punkty o szczególnym znaczeniu dla ratowników
niezawodowych podobne do elementów dotyczących pracowników ochrony
zdrowia zaznaczono gwiazdką (*).
2005 (Stare):
W Wytycznych AHA 2005 Resuscytacji Krążeniowo-
Oddechowej oraz Doraźnego Postępowania w Zaburzeniach Krążenia
nie podano odmiennych zaleceń dla ratowników przeszkolonych i
nieprzeszkolonych. Zawarto w nich jednak zalecenie, aby przypadkowym
świadkom zdarzenia nieposiadającym wiedzy z zakresu udzielania
pierwszej pomocy dyspozytorzy pogotowia ratunkowego przekazywali
instrukcje dotyczące wykonywania RKO tylko z uciskaniem klatki piersiowej.
W Wytycznych AHA 2005 Resuscytacji Krążeniowo-Oddechowej oraz
Doraźnego Postępowania w Zaburzeniach Krążenia stwierdzono, że jeśli
ratownik nie chce lub nie może wykonać wentylacji, powinien prowadzić
wyłącznie uciskanie klatki piersiowej.
Podkreślenie znaczenia uciskania klatki piersiowej*
2010 (Nowe):
Jeśli przypadkowy świadek zdarzenia nie przeszedł
szkolenia w zakresie RKO, powinien wykonywać RKO z użyciem techniki
Hands-Only™ (tylko z uciskaniem klatki piersiowej bez oddechów
ratunkowych) u poszkodowanej osoby dorosłej, u której wystąpiło nagłe
pogorszenie stanu, z położeniem nacisku na instrukcje, by „uciskać mocno
i szybko” środkową część klatki piersiowej lub postępować zgodnie ze
wskazówkami dyspozytora pogotowia ratunkowego. Ratownik powinien
kontynuować RKO tylko z uciskaniem klatki piersiowej bez oddechów
ratunkowych do chwili dostarczenia i uruchomienia AED lub przybycia
ratowników medycznych lub innych służb ratunkowych, które przejmą
opiekę nad poszkodowanym.
Powód:
Prowadzenie RKO tylko z uciskaniem klatki piersiowej bez
oddechów ratunkowych jest łatwiejsze do wykonania dla nieprzeszkolonego
ratownika, a dyspozytorowi pogotowia ratunkowego jest łatwiej przekazać
przez telefon instrukcje na ten temat. Dodatkowo poziom przeżywalności
po NZK o etiologii sercowej jest podobny w przypadku zastosowania RKO
tylko z uciskaniem klatki piersiowej bez oddechów ratunkowych i RKO
obejmującej zarówno uciskanie klatki piersiowej, jak i oddechy ratunkowe.
Jednakże w przypadku przeszkolonego ratownika niezawodowego, który
jest w stanie wykonywać uciskanie klatki piersiowej oraz wentylację, nadal
zalecane jest wykonywania obu tych działań.
Wszyscy przeszkoleni ratownicy niezawodowi powinni wykonać co najmniej
uciskanie klatki piersiowej u poszkodowanych z NZK. Dodatkowo, jeśli
przeszkolony ratownik niezawodowy jest w stanie wykonać oddechy
Najważniejsze elementy Wytycznych 2010 Resuscytacji Krążeniowo-Oddechowej oraz Doraźnego
Postępowania w Zaburzeniach Krążenia opublikowanych przez AHA
4
3
[ Pobierz całość w formacie PDF ]