Aleszczyk KSR 4 UWA 2014

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
//-->Józef ALESZCZYKKSR nr 4– „Utrata wartości aktywów”Poznań,XII’ 2014Grzegorz Dostatni; MF2012.04.23 14:44:43+02'00'Warszawa, dnia 23 kwietnia 2012 r.Pozycja 15KOMUNIKAT Nr 2MINISTRA FINANSÓWz dnia 29 marca 2012 r.w sprawie ogłoszenia uchwały Komitetu Standardów Rachunkowościw sprawie przyjęcia znowelizowanego Krajowego Standardu Rachunkowości Nr 4„Utrata wartości aktywów”Ogłasza się uchwałę Nr 2/12 Komitetu Standardów Rachunkowości z dnia 14 lutego 2012 r.w sprawie przyjęcia znowelizowanego Krajowego Standardu Rachunkowości Nr 4 „Utrata wartościaktywów", stanowiącą załącznik do komunikatu.Minister Finansów: wz. M. OrłowskaDziennik Urzędowy Ministra Finansów–2–Poz. 15Załącznik do komunikatu Nr 2 Ministra Finansówz dnia 29 marca 2012 r. (poz. 15)Uchwała Nr 2/12Komitetu Standardów Rachunkowościz dnia 14 lutego 2012 r.w sprawie przyjęcia znowelizowanego Krajowego Standardu Rachunkowości Nr 4„Utrata wartości aktywów”Na podstawie § 6 ust. 1 w zw. z § 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada2001 r. w sprawie zakresu działania i sposobu organizacji Komitetu Standardów Rachunkowości(Dz. U. Nr 140, poz. 1580, z późn. zm.) uchwala się, co następuje:§ 1.1. Komitet przyjmuje nowelizację Krajowego Standardu Rachunkowości Nr 4 „Utrata wartościaktywów”, stanowiący załącznik do niniejszej uchwały.2. Standard, o którym mowa w ust. 1, wchodzi wżyciez dniem ogłoszenia w DziennikuUrzędowym Ministra Finansów.3. Traci moc uchwała Nr 6/07 Komitetu Standardów Rachunkowości z dnia 26 czerwca 2007 r.w sprawie przyjęcia Krajowego Standardu Rachunkowości Nr 4 „Utrata wartości aktywów”.§ 2.Uchwała wchodzi wżyciez dniem podjęcia.Sekretarz KomitetuAneta GołdyńJoanna DadaczPrzewodniczącaKomitetu Standardów RachunkowościDziennik Urzędowy Ministra Finansów–3–Poz. 15Załącznik do uchwały Nr 2/12Komitetu Standardów Rachunkowościz dnia 14 lutego 2012 r.KRAJOWY STANDARD RACHUNKOWOŚCI NR 4„UTRATA WARTOŚCI AKTYWÓW”I. CEL I ZAKRES STANDARDU1.1. Celem niniejszego Krajowego Standardu Rachunkowości (zwanego dalej Standardem) jestrozwinięcie przepisów ustawy z 29 września 1994 roku o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694,z późn. zm., zwanej dalej ustawą o rachunkowości lub ustawą), określających zasady ustalania i ujmowaniaw księgach rachunkowych oraz wykazywania w sprawozdaniu finansowym odpisów aktualizujących wartośćbilansową aktywów jednostki, spowodowanych częściową lub całkowitą utratą zdolności do przynoszeniajednostce korzyści ekonomicznych przez te aktywa.1.2. Aktualizacja do realnej wysokości wartości bilansowej zasobów jednostki zaliczonych doaktywów, gdyż spełniają one warunki określone w art. 3 ust. 1 pkt 12 ustawy o rachunkowości, służyzapewnieniu rzetelnego obrazu dokonań i potencjału gospodarczego jednostki prezentowanego w księgachrachunkowych i w sprawozdaniu finansowym, a zarazem chroni przed wykazywaniem strat jako aktywów.Związana z aktualizacją konieczność weryfikowania zdolności aktywów do przynoszenia jednostcew przyszłości korzyści ekonomicznych i dążenie do zachowania porównywalności rozwiązań stosowanychw tym zakresie uzasadnia stosowanie przez jednostki postępowania przewidzianego w niniejszym Standardzie.1.3. Wycena składników aktywów następuje z zachowaniem ostrożności (art. 7. ust. 1 pkt 1 ustawy).Zasada ostrożności nakazuje aktualizację wartości aktywów, w jakiej są one wykazywane w księgachrachunkowych i sprawozdaniu finansowym, do ich wartości możliwej do odzyskania, jeżeli jest ona niższa odwartości, w której dany składnik aktywów jest wykazywany w księgach rachunkowych na dzień bilansowy.Oznacza to konieczność uwzględniania przy wycenie bilansowej aktywów planowego zmniejszenia ichwartości (służy temu amortyzacja i odpisy umorzeniowe niektórych aktywów trwałych – art. 32 i art. 33ust. 1 ustawy) oraz nieplanowanych wcześniej zmniejszeń wartości użytkowej lub wartości handlowejskładników aktywów, zarówno długo- jak i krótkoterminowych (art. 28 ust. 7; art. 34 ust. 5; art. 34a ust. 5;art. 35 ust. 2-3; art. 35a ust. 2; art. 35b ustawy). Przedmiotem Standardu jest m. in. wyjaśnienie zasad pomiaruutraty wartości aktywów powodowanej innymi przyczynami, niż ich amortyzacja (umorzenie).1.4. Wycena składnika aktywów do bilansu powinna następować w wartości, po której wprowadzonogo do ksiąg, nieprzekraczającej wartości korzyści ekonomicznych możliwych do uzyskania dzięki jegoposiadaniu (sprawowaniu nad nim kontroli). Zasada ta nie dotyczy jednak niektórych składników aktywów, dlaktórych ustawa o rachunkowości i rozporządzenie Ministra Finansów z 12.12.2001 r. w sprawie szczegółowychzasad uznawania, metod wyceny, zakresu ujawniania i sposobu prezentacji instrumentów finansowych(Dz. U. Nr 149, poz. 1674 i z 2004 r. Nr 31, poz. 266 i z 2005 r. Nr 256, poz. 2146, zwane dalejrozporządzeniem z 12.12.2001 r. lub rozporządzeniem) przewiduje ich wycenę: w wartości rynkowej, wartościgodziwej, wartości ustalonej metodą praw własności lub w skorygowanej cenie nabycia (po zamortyzowanymkoszcie). Tylko w odniesieniu do takiego składnika aktywów może nastąpić podwyższenie jego wartościwynikającej z ksiąg rachunkowych na dzień bilansowy (przeszacowaniein plus),co ma miejsce w tymprzypadku, gdy określona dla składnika aktywów odpowiednio: wartość rynkowa, wartość godziwa, wartośćustalona metodą praw własności lub skorygowana cena nabycia będzie wyższa niż jego wartość wynikającaz ksiąg rachunkowych. W przeciwnym razie, to jest ustalenia,żewartość składnika aktywów możliwa doodzyskania jest niższa niż jego wartość wynikająca z ksiąg rachunkowych, wymagane jest przeszacowaniein minus,które jest równoznaczne z dokonaniem odpisu aktualizującego służącego uwzględnieniu utratywartości przez ten składnik aktywów.1.5. Jeżeli zatem na dzień bilansowy wynikająca z ksiąg rachunkowych wartość wycenianego składnikaaktywów jest wyższa od korzyści ekonomicznych, jakie on przyniesie, określonych zgodnie z niniejszymStandardem, to oznacza to,żedany składnik aktywów utracił – w zależności od sytuacji – całkowicie lubDziennik Urzędowy Ministra Finansów–4–Poz. 15częściowo zdolność do przynoszenia jednostce korzyści ekonomicznych, czego konsekwencją jest koniecznośćdokonania odpisu aktualizującego, obniżającego na dzień bilansowy jego wartość bilansową.1.6. Standard – pomimo, iż zawiera wskazówki jak przeprowadzać ocenę utraty zdolności aktywów doprzynoszenia jednostce korzyści ekonomicznych – niejednokrotnie odwołuje się do konieczności stosowaniaprofesjonalnego osądu opartego na wiedzy, znajomości rzeczy i doświadczeniu. Zobowiązuje to jednostkę dopoczynienia takich ustaleń, które jej zdaniem pozwalają odzwierciedlić ocenianą sytuację w sposób najbardziejzbliżony do stanu rzeczywistego.1.7. Standard przedstawiaprocedurę ustalania odpisu aktualizującego wycenęzarówno aktywówoperacyjnych jak i aktywów inwestycyjnychw razie utraty przez nie wartościi dotyczy wszystkich aktywówjednostki. Sposób postępowania w nim zalecany zaprezentowano tak, aby uwypuklić:−konieczność kompleksowego podejścia do utraty wartości aktywów,−podobieństwaprocedury ustalania odpisu aktualizującego wycenę aktywów wobec utraty przeznie wartościniezależnie od tego, czy są to aktywa związane z działalnością operacyjną jednostki czy też są toinwestycje,−zasady wynikającej z ustawy wyceny bilansowej aktywów, odzwierciedlające wszelkie,zarówno korzystne jak i niekorzystne (z powodu utraty wartości) dla jednostki skutki bieżących ruchów cenrynkowych i zmian wartości godziwej niektórych długo- i krótkoterminowych aktywów jednostki,−sposób ujmowania w księgach rachunkowych odpisu aktualizującego, który zależy odcharakteru rozpatrywanych aktywów,−konieczność przestrzegania zasady indywidualnej bilansowej wyceny aktywów (art. 7 ust. 3ustawy), nawet wtedy, gdy składniki te nie wypracowują korzyści ekonomicznych samodzielnie, lecz w grupie,wraz z innymi aktywami.1.8. Mając na uwadze:-art. 28 ust. 7 ustawy, zgodnie z którym trwała utrata wartości uzasadnia dokonanie odpisuaktualizującego doprowadzającego wartość składnika aktywów wynikającą z ksiąg rachunkowych do cenysprzedaży netto, a w przypadku jej braku – do ustalonej w inny sposób wartości godziwej,-art. 7 ust. 1 ustawy, w myśl którego zachowanie zasady ostrożności przy wycenie aktywówwymaga uwzględnienia zmniejszenia wartości użytkowej,oraz jednocześnie biorąc pod uwagę fakt,że:-wiele aktywów trwałych jednostki wypracowuje korzyści ekonomiczne zespołowo (grupowo),a ich sprzedaż nie jest przewidywana,-wycena składnika aktywów w cenie sprzedaży netto, a w przypadku jej braku – w wartościgodziwej ustalonej w inny sposób, nie w każdym przypadku zapewnia rzetelną, tj. uzasadnioną jego funkcjąw jednostce prezentację wartości danego składnika aktywów,uznaje się za celowe uszczegółowienie kwestii wyceny bilansowej w przypadku trwałej utraty wartościaktywów. Pozwala to uwzględniać obok wartości handlowej także wartość użytkową aktywów, jako podstawęwyznaczania ich wartości możliwej do odzyskania (tj. wartości odzyskiwalnej) dzięki handlowemu lubgospodarczemu wykorzystaniu tych aktywów przez jednostkę. Korzystając z delegacji zawartej w art. 10 ust. 3ustawy Standard przedstawia postępowanie stosowane w tym zakresie.1.9. Każdorazowe ustalenie nowej wartości bilansowej składnika aktywów przeprowadzone stosowniedo przewidzianej w Standardzie procedury ustalania odpisu aktualizującego wycenę aktywów spowodowanegoutratą przez nie wartości, może wpłynąć na konieczność określenia wartości aktywów i zobowiązań z tytułuodroczonego podatku dochodowego. Powinno to nastąpić zgodnie z Krajowym Standardem Rachunkowości(dalej KSR) 2 – Podatek dochodowy.1.10. W przypadku, gdy jednostka prowadzi programświadczeńpracowniczych do aktywówzwiązanych z tymi programami nie stosuje się postanowień niniejszego Standardu.1.11. Do Standardu wprowadzono niektóre kategorie, niewyodrębnione w ustawie, aby umożliwićprzejrzyste zaprezentowanie sposobu wyceny wartości aktywów i ustalania odpisu aktualizującego ich wartośćwynikającą z ksiąg rachunkowych. Wyjaśniono je w rozdziale II.1.12. Ilekroć w Standardzie mowa jest o wpływach lub wydatkachśrodkówpieniężnych rozumie sięprzez to zarówno wpływy lub wydatkiśrodkówpieniężnych, jak i ich ekwiwalentów. [ Pobierz całość w formacie PDF ]